Archipel is het samenbrengen van de muziek en de tekenkunst in hetzelfde spektakel.
Dit is het verhaal van een droomachtige inwijdingsreis. Een man begint aan een vreemde odyssee, die hem naar verre, minuscule eilanden zal leiden. Tijdens deze reis zal hij met gebeurtenissen uit het verleden geconfronteerd worden, die hem aan het hart knagen, en hij zal trachten zich daarvan los te maken.
Op scène interpreteren vijf muzikanten composities die tussen folk, wereldmuziek en jazz schommelen, terwijl een tekenaar een beeldende performance geeft; uit dit alles ontvouwt zich dan een door klank en beeld gevormde wereld van eilanden. Het verhaal wordt zodoende als een meervormig muzikaal stripverhaal vertelt.
De eilanden die onze held tijdens zijn avontuur doorkruist zijn verlaten, door de beschaving volledig vergeten. Vanwege hun gebrek aan elke vorm van cultuur, worden zij in Archipel van een verzonnen grafische en muzikale folklore voorzien. Het publiek wordt uitgenodigd om de wereld van elk van deze eilanden afzonderlijk binnen te treden. Niets onderbreekt het verloop van deze wonderbaarlijke en overrompelende grote reis.
Emmanuel Tête is in 1973 in Frankrijk geboren. Hij leeft en werkt in Brussel. Door zijn liefde voor schilderen en tekenen stelt hij voor het alledaagse om te zetten in droom, waarin humor, dichtkunst en verzet zich vermaken met het herschikken van de wereld. Kuierend op een tussen droom en werkelijkheid gespannen draad ontvouwt hij een wereld die verschillende associaties oproept, en waarin de tederheid en de ironie zich vermengen, en het vertouwde het ongebruikelijke ontmoet. Eenzame figuren projecteren er een innerlijkheid die het ontstaan van poëtische momenten toelaat.
Sinds 2018 is hij leraar bij het schilder atelier van de Ecole d’Art d’Uccle. Hij is stichtend lid van de Buktapaktop sinds 2013. Hij stelt tentoon en treedt op:
Frédéric Lepaffe is in 1986 in Brussel geboren. Met l’Arche Essentiel zet hij, autodidact zijnde, in het franse chanson zijn eerste stappen als gitarist zanger, waar hij de gedichten van zijn vader op muziek zet.
Als persoon die voor vele zaken belangstelling heeft, ontwikkelt hij een specifieke interesse voor ritme en acoustische en elektronische percussie. Op de brusselse scene treedt hij een aantal jaren lang op met groepen met zéér gevarieerde invloeden zoals electro, jazz, franse chanson, pop, afrikaanse muziek… Hij wordt ook aangenomen als componist voor theaterstukken en componeerde de muziek voor de trailer van het RICA festival, volledig gemaakt met de body clapping techniek.
In 2016 begint hij het project Archipel te bedenken samen met Charles-Henry Boland. Het is als gevolg van vele slapeloze nachten dat hij wereldkaarten begint te bestuderen. Zo ontdekt hij een hele reeks onbekende eilanden die haast nooit menselijke aanwezigheid gekend hebben en begint hij hiervoor een eigen muzikale folklore te crëeren.
Naast zijn activiteiten als muzikant animeert hij sinds 2016 muziek introductie ateliers bij de Jeunesses Musicales de Bruxelles en is hij muziekleraar aan de Singelijn school sinds 2019.
In 2009 heeft hij tevens zijn Bachelor diploma behaald in fotografie aan het INRACI. Hij houdt ervan om beeld en klank samen te brengen.
Julien Gillain is in 1993 in Luik geboren. Hij volgt van jongs af aan lessen in klassieke muziek en dan in jazz aan de academie.
Op zijn achtiende verktrekt hij voor vier maanden naar Benin om er muziek te onderrichten. Een jaar later wordt hij tot de Conservatoire royal de Bruxelles toegelaten voor piano en viool in de afdeling jazz. Hij behaalt er zijn Bachelor diploma voor de twee instrumenten in 2015, en die van de Master in 2017 met grote onderscheiding en de prijs PalyRight+, toegekend door het lerarenkorps.
Hij treedt in verschillende Europese landen op, meer bepaald in de brusselse regio, met diverse projecten zowel op piano als op viool maar ook op hammondorgel.
Hij is ook zéér actief als lid van verschillende groepen, zoals Ceci n’est pas un trio (album in 2017 uitgebracht), Carla Piombino Quartet (album in 2017), Pauline Leblond Double Quartet, Dat Mess en het Gillain-Perche Quartet.
Naast het geven van concerten geeft hij ook nog les. Hij werkt als leraar jazz piano en jazz viool in de Académie Marcel Désiron in Amay sinds 2017 en in de franstalige academie van Jette sinds 2018.
Fanny Perche is in Rijsel geboren in 1990. Zij begint haar muzikaal traject aan de Conservatoire de Lille op zevenjarige leeftijd. Ze begint eerst met viool om vervolgens al snel met saxofoon te starten in de klas van Yves Tanguy.
Met haar DNOP (diplôme national d’orientation professionelle) van klassieke saxofoon op zak, komt ze in 2012 terecht bij de afdeling jazz van de Conservatoire royal de Bruxelles, en studeert ze aan de zijde van Fabrice Alleman, Stéphane Mercier, Manuel Hermia, Arnould Massart, Jean-Louis Rassinfosse en vele anderen. In 2013 vertrekt ze voor drie maanden naar New York om bij grote jazz meesters als Bob Mover en Tivon Pennicott te studeren.
Nu in bezit van een Master in jazz saxofoon van de Conservatoire royal de Bruxelles treedt zij regelmatig op in de belgische jazz scene in verschillende opstellingen, waaronder meerdere in samenwerking met de pianist Julien Gillain.
Daarnaast werkt zij ook nog in de evenementen sector en houdt ze zich bezig met het organiseren van concerten over heel België en Frankrijk.
Boris Schmidt is geboren in Luxemburg in 1983, en begint op zevenjarige leeftijd met muziek. Na een begin met saxofoon en piano, richt hij zich als autodidact op de basgitaar in 1999, en vervolgens de contrabas in 2002.
Hij vervolgt zijn opleiding van dit instrument door zich aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in te schrijven, waar hij zijn bachelor diploma behaalt in 2007.
Vandaag is hij zéér actief als jazz contrabas speler in de Benelux, maar hij heeft ook opnames gemaakt en gereisd met het barok ensemble l’Arpeggiata, die voor de Grammy Awards een twaalftal jaren genomineerd werden, en hij heeft al in de meest prestigieuze zalen opgetreden, zoals de Walt Disney Concert Hall in Los Angeles, Wigmore Hall in Londen of ook Carnegie Hall in New York.
Na vijfentwintig albums als sideman bracht hij bij Homerecords in 2018 Now uit, zijn eerste werk als leider en componist.
Hij heeft al vele musici mogen begeleiden, waaronder persoonlijkheden zoals Didier Lockwood, Randy Brecker, Felix Simtaine, Steve Houben, Philippe Jaroussky, Avi Avital, Barbara Fortuna en anderen.
Afkomstig uit Namen, begint Guillaume Malempré, 21, met percussie vanaf de leeftijd van vijf jaar. Als zoon van de muzikant Marc Malempré groeit hij op in een muzikaal culturele omgeving. Het is samen met zijn broer Frédéric, ook slagwerker, dat hij een toekomst overweegt als professionele drummer. Op tienjarige leeftijd begint hij aan zijn eerste optredens.
In september 2014 komt hij het Conservatoire royal de Bruxelles binnen, waar hij tot op vandaag lessen volgt in de afdeling jazz. Hier krijgt hij de kans om kennis te maken met echte vakmensen: Thierry Gutman, Thomas Grimmonprez, Michel Hatzigeorgiu, Jean-Louis Rasinfosse, Arnould Massart, Manu Hermia…
Met Oakstreet Trio treedt hij in sommige van de meest iconische festivals en plekken van de jazz op, zoals de Brussels Jazz Marathon, de Sounds Jazz Club, de Chat-Pitre, de Blues-Sphere, en in de zomer van 2017 in het Gaume Jazz Festival.
Tevens doet hij ook met andere muzikale projecten mee: Ierse muziek met The Rainy Four Seasons, Renaissance muziek, traditionele- en wereldmuziek.
Charles-Henry Boland studeerde musicologie en filosofie aan de Université Libre de Bruxelles, twee opleidingen die hij respectievelijk in 2012 met een scriptie gewijd aan de Luikse componist Désiré Pâque en in 2013 met een onderzoek naar het begrip van de ruimte in de fenomenologie van de muziek afsluit.
Tussen 2012 en 2018 wordt hij door Bozar aangenomen om inleidingen te geven voor het publiek. In 2016 sluit hij zich aan bij het team van de pedagogische begeleiders van de Munt. Datzelfde jaar wordt hij door het productiehuis Outhere aangenomen om zich voltijds bij de afdeling van de digitale distributie aan te sluiten. Sinds 2021 geeft hij les in gecommentarieerd luisteren aan het Conservatoire royal de Bruxelles.
In 2017 neemt hij de leiding van Voces Madrigalis over, een vocaal ensemble dat zich bezig houdt met de muziek van het einde van de zestiende en het begin van de zeventiende eeuw. Hij werkt ook regelmatig samen met theater gezelschappen als stemcoach en muzikale bewerker (Compagnie Les Étrangers, Reflets d’un banquet, december 2015, Théatre de la Vie; Le Groupe Sanguin, Plot Your City, maart 2016, l’Atelier 210 en Mare Nostrum, januari 2019, Théatre de la Vie).
Zéér betrokken vanaf het begin bij de totstandkoming van het spektakel Archipel, brengt hij een onmisbare kijk op de scenografie en geeft hij de link tussen de muziek en het verhaal weer, door aan Archipel zijn narratieve dimensie te geven.